17 - 18 maart. TOP of NZ (Pukenui)

Het zonnetje schijnt als we om 09:50 uit Whangarei vertrekken. The Bay of Islands stond op de planning om in één van de twee dagen dat we in Whangarei zaten te gaan bekijken. Ik heb me in de afstand tussen Whangarei en Kerikeri verkeken en omdat we vandaag toch die richting op gaan, rijden we niet de kortste weg naar Pukenui. Als we in Kawakawa aankomen is de SH 11 naar Paihia afgesloten en moeten we omrijden om bij de Bay of Islands te komen. In Kawakawa stoppen we bij een toilet 🚽. Niet zomaar één, nee, eentje van de Oostenrijkse architect en schilder Hundertwasser. Een fleurig en kleurrijk toiletblok met een dak van gras. De Oostenrijker leefde lange tijd in Nieuw Zeeland tot hij in maart 2000 overleed. Na het “toiletbezoek” rijden we de omweg richting Kerikeri. In Kerikeri is een soort braderie in verband met St. Patrick’s Day. We lopen over de gezellige markt met veel standjes met kunst, kleding, sieraden maar vooral eten en drinken. Na het marktbezoek vervolgen we onze weg en als het bijna lunchtijd is, slaan we af richting de zee en komen na 15 km bij de Bay of Islands uit. Dit gebied bestaat uit 150 veelal groene eilanden. Wij krijgen het prachtige Matauri Bay in zicht. Voordat we bij het strand aankomen kopen we een take-a-way koffie en op een soort campground parkeer ik de auto tegen het strand aan. In het gras drinken we onze koffie en eten we de boterhammetjes 🥪 met het prachtige uitzicht over de oceaan en een aantal eilandjes. We blijven niet te lang, enerzijds door de harde wind die er staat maar ook omdat er nog een aantal baaien te bezoeken zijn. We rijden de 15 km terug naar de hoofdweg en komen in de buurt van Doubtless Bay met zijn goudgele stranden. De eerste stop is bij Coopers Beach, een enorm, totáál verlaten, goudgeel strand. We lopen een klein stukje over het strand en de volgende stop is Cable Bay, wat er ook prachtig maar verlaten bij ligt. Toch vreemd als je weet dat het zaterdag is. Bij de plaats Awanui rijden we het subtropische “TOP of NZ” binnen. Dit is het meest noordelijke gebied van 100 km lang en zo’n 12 km breed. Rond 15:30 checken we in Pukenui Lodge Motel in dat aan de kleine haven Houhora Harbour van het dorp ligt. Na het uitpakken lopen we even een rondje door de haven waar veel mensen staan te vissen. De supermarkt en het restaurant liggen op loopafstand dus na de boodschappen 🛒 (en opruimen) gaan we in het restaurant een hapje eten.

Het waait erg hard, het is zwaar bewolkt maar het is droog als we rond 10:00 de Aupori Peninsula rondrit gaan doen. Dit is een ca 70 km weg naar het uiterste puntje van Nieuw Zeeland met onderweg wat vertakkingen naar diverse stranden. Via een 6 km lange gravelweg rijden we door heideland waar meerdere groepen wilde paarden staan te grazen. Heel dicht langs het pad, dus maar even een foto maken. Vervolgens komen we aan het strand van de “Ninety Miles Beach” aan de Tasmanzee. Het strand is 60 Mile (96 km) lang (waarom het ie dan “90 Mile?) en is het langste strand van het land, dat lijkt bij eb op een woestijn met aan de ene kant zee en de andere kant enorme zandduinen tot wel 143 meter hoog. Bij eb wordt het strand als weg gebruikt en is de maximale snelheid 100 km/u. Er staan borden dat alleen 4WD auto’s van deze weg gebruik mogen maken. Huurauto’s zijn niet toegestaan. Je kan hier excursies doen en dan ga je met een touringcar over het strand. Ik kan met de auto tot op het strand komen maar het is vloed, en onze Hyundai SantaFe is geen amphibievoertuig, dus kunnen we niet verder. We rijden terug naar de hoofdweg richting Cape Reinga, het uiterste noorden van Nieuw Zeeland. Na een aantal kilometers slaan we af naar Rarawa Beach. Dit is een spierwit zandstrand, dat voor een deel toegankelijk is, maar het grootste deel is privéterrein. Het ziet er echt wit uit en met de zon zou het op sneeuw lijken. Nu is het nog zwaarbewolkt. De volgende stop is het eindpunt van de hoofdweg, Cape Reinga. Voor de Maori een heilige plaats, als “vertrekhal” voor de zielen die hun aardse lichaam hebben verlaten. We parkeren de auto en lopen naar de laatste heuvels van het land. ADEMBENEMEND 😍🤩… Wat geweldig. Dit is zeker één van de hoogtepunten van ons verblijf. De Tasmanzee botst hier tegen de Grote Oceaan aan. Over de “Colombia Bank” zie je ook echt de twee zeestromen in elkaar overvloeien. De mooie kustlijn van Te Werahi Beach aan de Tasmanzee en Tapotupotu Bay aan de Grote Oceaan zijn prachtig in het zonnetje dat nu schijnt. De hagelwitte vuurtoren steekt mooi af tegen het blauwe water. Hier kan je uuuuuren naar kijken en genieten, maar er staat nog meer op het programma. Koffie is hier nergens te krijgen dus onze boterhammen eten we (zonder de koffie) op boven op een berg met uitzicht op “Cape Maria van Diemen”. We rijden op de enige hoofdweg weer terug en na een aantal kilometers slaan we af naar de “Giant Te Paki Sand Dunes”. Ook weer via een gravelweg komen we bij gigantische duinen waar je met een surfboard vanaf kan zandsurfen. Bij ons motel kon ik een surfboard meekrijgen dus die lag al in de auto. Het zonnetje schijnt, maar er staat een enorme harde wind. Toch wil ik me weer even een kleine jongen voelen, dus zwembroek aan, hemdje aan en op blote voeten het zand op. Nicole gaat mee de zandberg op voor de foto en film. Nicole blijft onderaan de stijle zandberg staan als ik me naar boven zwoeg door het mulle zand. Eenmaal boven is het uitrusten en wachten tot de wind iets minder wordt. Af en toe word je gewoon gezandstraald. En ja, daar is dan het moment om op de surfboard te gaan liggen en naar beneden te suizen. Als een klein kind, heerlijk 🤪😊. Nog een keer…De klim naar boven is nu nog zwaarder, maar de fun van het naar beneden glijden maakt het goed. Door het over het zand glijden én de harde wind zit alles, maar dan ook alles onder zand, van je bilnaad tot je oorschelp en je neusgaten zitten onder. Zo is het wel genoeg….en lopen terug naar de auto. Nog één ding hebben we vandaag niet (goed) kunnen doen, dus rijden we weer naar de “Ninety Mile Beach”. En…ja hoor, het is eb en het strand ligt er als een echte autoweg bij. Raar, dat een aantal uren geleden het strand nog onder water lag en dat je er nu over heen kan rijden. Huurauto’s zijn niet toegestaan op de “Ninety Mile Beach”, maar dít is mede de reden voor het huren van een 4WD. Er rijden wat 4WD auto’s over het strand, maar het is niet echt druk. Er staat geen politie, niemand van het verhuurbedrijf, geen stadswachten, dus…. gaan. Prachtig om met je (niet eigen) auto over het strand te scheuren. Nicole maakt wat filmpjes en kruipt dan ook even achter het stuur. Nog even wat slippartijtjes maken en rondjes draaien en dan is het speelkwartiertje voorbij 🤣. We hebben weer een fantastische dag gehad. Bij de filmpjes 🎞 staat een compilatie van vandaag 🤩😂.

Morgen vertrekken we naar Dargaville, onze één na laatste overnachtingslocatie 😢