7 - 9 maart. East Cape & Whakatane

Het is iets over 09:00 als we uit Gisborne weg rijden. Het is zwaar bewolkt, droog en al warm met 19 graden. De eerste bestemming is Tolaga Bay, die we om 10:00 bereiken. We rijden door naar de haven want hier ligt de langste steiger van het land (600 m). Uiteraard lopen we even tot het einde en weer terug. Erg leuk om zo ver de zee in te kunnen lopen over een steiger. De volgende bestemming is Tokomaru Bay met zijn hoge kliffen. Helaas zorgt de regen ervoor dat we door rijden, maar als we in Tikitiki aankomen is het weer droog. Hier staat St Mary’s Church. Een kerk uit 1924 wat herinnert aan de in de WO I gesneuvelde Maori. We hebben in Nieuw Zeeland trouwens al veel monumenten gezien ter nagedachtenis aan WO I en WO II. Gezien de tijd én de gravelweg van 22 km slaan we East Cape Lighthouse over en rijden door naar Te Araroa. Hier groeit aan de waterkant de grootste Pohutukawa boom 🌳 van het land. Een soort die hier veel groeit en deze is 350 jaar oud, 21,2 meter hoog, 40 meter breed en heeft 22 stammen. Enorme boom dus… Na dit bezoek, rijden we naar Hicks Bay, het uiterste oostpuntje van Nieuw Zeeland, maar ook hier zorgt de regen er voor dat we door rijden. Het is een bochtige weg door de bergen die in de mist liggen. Aan de noordkant van de East Cape is het weer droog en hier bezoeken we een eenzaam kerkje tegen het strand aan. Een kerk uit 1894 waaronder pinguïns zich huisvesten (staat in boekje), maar als wij er zijn, zijn zij er niet. Uiteindelijk komen we na 8 uur rijden in Whakatane aan bij ons motel. Na inchecken en uitpakken rijden we nog even naar het centrum. Hier eten we en gaan dan naar de supermarkt 🛒. We verblijven hier 3 nachten. De bedoeling is om hier met dolfijnen 🐬 te gaan zwemmen. Morgenvroeg na 07:00 kan ik informeren of het door gaat.

07:02 SMS:. “Dolphin and Seal Encounter all go. 09:00 am start. Meet at shop. Bring lunch and water bottle”. Dus, bed uit en op naar het zwemmen met dolfijnen. Om 08:45 melden we ons bij de shop en worden vriendelijk ontvangen. De organisatie is een klein familie bedrijfje dat hier een vergunning heeft om de Grote Oceaan op te gaan en met dolfijnen en zeehonden te gaan zwemmen. Moeders ontvangt ons, nichtje doet vakantiewerk want dochter moet al weer naar school en pa is de schipper. Nichtje helpt mee op de boot en zwemt ook met ons mee (of wij met haar). We stellen ons voor en de andere passagiers zijn een Engels stel dat al 14 jaar in Zweden woont. Ook zijn er nog twee Zwitserse meisjes. Dus maar met 6 passagiers waarvan 4 zwemmers. Nicole en de Engelse/Zweedse vrouw snorkelen niet mee. We krijgen een wetsuit aangemeten en flippers en als alles klaar is lopen we met de wetsuit half om ons lijf naar de boot die via de achteruitgang vlakbij ligt. De schipper legt het e.e.a. nog uit en dan vertrekken we naar open zee. Het is prachtig weer, lekker zonnetje erbij en perfect voor een boottochtje. We varen tussen White Island en Whale Island door want daar moeten de meeste dolfijnen nu zijn. Het water stroomt hier namelijk goed én door het warme zeewater van 24 – 25 graden zwemmen er veel visjes, dat weer voer is voor de dolfijnen. De Engelse vrouw wijst ons op de vulkaan White Island en we zien dat er donkere rook uitkomt. Dit is namelijk een altijd werkende vulkaan. Na 15 min stapt de schipper achter het stuur vandaan en gaat voor op de boeg staan. Hij tuurt over de Grote Oceaan, loopt eens naar bakboord, dan weer naar stuurboord, dan weer terug voor op de boeg. Zonder stuurman vaart de boot verder. Na 45 min varen vraag ik me toch af: “hebben we vandaag niet het geluk dolfijnen te zien? Nog geen 5 min later geeft de schipper aan dat hij ze gezien heeft. Hij gaat terug achter zijn stuur zitten en ik zie dan een apparaatje om zijn nek. Een afstandsbediening dus 😜. De schipper mindert vaart en daar zijn ze dan… tientallen dolfijnen🐬 die met de boot meezwemmen. We varen een aantal minuten met ze mee en ik ga voor op de boeg zitten met mijn benen over de reling en mijn voeten in het water. De dolfijnen zwemmen en springen zo dicht bij de boot dat ik er twee met mijn voeten aangeraakt heb. GEWELDIG, wat een prachtige beesten (zie 🎞 de moeite waard!). Na even met de dolfijnen meegevaren te hebben zet de schipper de boot stil. Wij mogen met ze gaan zwemmen… Ik trek met hulp van Nicole m’n wetsuit aan, flippers aan, duikbril op, filmcamera aan en… plons. Ik moet eerst even wennen aan het ademen door het mondstuk van de duikbril, maar als dat gelukt is, zoek ik de dolfijnen. Ik kijk rond me heen, maar zie ze niet. Blijven zoeken, maar helaas… dan zo’n 4 a 5 meter van me vandaan schieten drie dolfijnen weg… en daar blijft het bij 😢. Helaas ook niets op film staan van onderwater. Het enige wat ik nog zie zijn kleine Blue Jellyfish, ofwel kwallen. Voordat ik aan boord ben heb ik er een in mijn nek en mijn duim zitten. Krengen zijn het en de steken/beten branden. Gelukkig heeft de schipper spul tegen het branden. De schipper had nog aangegeven om eventueel achter de boot een touw te hangen die wij kunnen vasthouden en dan met de dolfijnen meevaren, maar door de grote hoeveelheid kwallen, kan hij dat niet door laten gaan. De schipper zet koers naar Whale Island. Hier aangekomen legt hij zijn anker uit en kunnen wij het water weer in. Zwemmen met zeehonden, geweldig.... Er zwemmen zo’n 10 zeehonden in de baai en de schipper geeft aan dat er ook een aantal jonkies zijn. De zeehonden komen zelfs naar je toe gezwommen, want ze zijn nieuwsgierig. Prachtig om ze zo onder en naast je te zien spelen, rond kronkelen en dan weer weg te schieten. Als ze zo dichtbij zijn wil je ze wel even aanraken, maar dan schieten ze snel weg. Ook zien we een aantal jonkies op de rotsen zitten die piepen/huilen naar een van de ouders. Vanuit het water kunnen we heel dichtbij komen. We blijven een uur rond snorkelen en ik zie de wonderlijke natuur van Nieuw Zeeland ook onder water (zie 🎞). De tijd gaat snel en na 4 uur komen we weer terug in de haven van Whakatane. Het is halverwege de middag, maar gaan toch al terug naar het motel. We hebben nog wel even de tijd nodig om alle foto’s en filmpjes te bekijken. Ook is het heerlijk om bij te komen in het Spa bad dat we in ons motel hebben. Wat hebben we toch weer een geweldige 😍 dag gehad, ook al is het met (wilde) dolfijnen zwemmen niet helemaal gelukt, maar dat met de (wilde) zeehonden was zeker méér dan de moeite waard. 

Vandaag staat er niets op de planning. Het regent trouwens ook lichtjes, dus we doen rustig aan. Als we rond 10:15 naar de I-site rijden is het al weer droog en komt de zon al door. De temperatuur blijft hier perfect, rond de 22 graden. Ik heb gisteravond een wandeling gevonden rond Whakatane, maar omdat een deel via het strand gaat, moeten we weten wat de eb en vloed tijden zijn. De medewerker van de I-site geeft de tijden door en als we nu gaan moet het lukken. We rijden naar een wijk met mooie, dure huizen, parkeren de auto en beginnen met onze wandeling zo rond 10:45. Het is een pad dat naar beneden loopt en door de bossen gaat. Na een klein half uurtje bereiken we het strand, Ōtarawairere Bay. Weer zo’n mooie baai waar niemand is. We lopen over het strand de gekozen route, maar die houdt snel op. De vloed is al aardig opgekomen en we kunnen dus niet verder. Hebben we de doorgekregen tijden verkeerd gehoord? Of verkeerd beoordeeld? Dan maar dezelfde weg terug en iets anders uitzoeken. Terug bij de auto vinden we een kleinere andere wandeling bij Ohope. We rijden naar Ohope en parkeren de auto aan het strand. Het eerste deel gaat via het strand (Ohope Beach) en vervolgens bij West End via een mooi aangelegd pad met veel trappen. Bovenaan hebben we een prachtig uitzicht over de baai en Ohope. Foto maken! Shit, spiegelreflexcamera 📷 in de auto laten liggen… hoe kan dat nou?? Gelukkig hebben we de iPhone📱, die Nicole ook altijd gebruikt en ook mooie foto’s maakt. Vanaf het uitzichtpunt gaat het naar beneden en we komen op een strand uit dat bestaat uit kapotte schelpen die prachtig glinsteren in het zonlicht. Het strand is verlaten en het is hier zo lekker, dat we op de rotsen gaan zitten genieten. Verder lopen kan toch niet omdat de vloed ook hier het pad afsluit. Heerlijk om op de rotsen te staan/zitten en dan kijken (en luisteren) hoe de golven het strand op rollen en weer rustig terugzakken. Dit is zo rustgevend… Na een tijdje lopen we dezelfde route terug en in Ohope drinken we een koffie ☕️ en biertje 🍺 en daarna nemen we nog een ijsje 🍨. In Whakatane lopen we nog even door de winkelstraat die zo goed als verlaten is en eten wat in een Ierse pub, waar het wel druk is. 

Morgen rijden we verder noordwaarts naar Whitianga.