19 - 22 maart. Waipoua Kauri Forest (Dargaville)

Het is licht bewolkt als we om 09:40 uit Pukenui vertrekken richting Dargaville. We nemen de alternatieve route zodat we niet over dezelfde weg hoeven te rijden als de heenweg en we nog meer van de prachtige natuur van Nieuw Zeeland kunnen zien.  Na 1 ½ uur licht glooiend heuvellandschap komen we bij een brede rivier die vanaf Tasmanzee via de Hokianga Harbour landinwaarts stroomt. We rijden langs het water op tot aan Kohukohu waar we rond 11:20 aankomen. We moeten hier met het veerpont mee naar Rawene, aan de andere kan van het water. Het veerpont ligt nog in Rawene, dus moeten we een half uurtje wachten. In 15 min brengt de veerboot ons naar de overkant, waar we even stoppen om de leuke winkeltjes die boven het water staan te bezoeken. We kopen hier ook de take-a-way koffie die we op een (dit keer niet zo’n mooie) parkeerplek samen met de boterhammen nuttigen. Een klein uurtje later komen we in het plaatsje Opononi. We gaan hier al naar de supermarkt want de eigenaar van onze overnachtingslocatie in Dargaville had ons meegedeeld dat de dichtst bijzijnde supermarkt 40 km van de accommodatie af ligt, nl. in Dargaville. We zitten waarschijnlijk dus in de “middle of nowhere”. Na de supermarkt kunnen we een paar minuten later tanken, ook niet onbelangrijk als je achteraf zit. Weer een paar minuten later staat er een bord “Viewing Point”, dus afslaan en? Inderdaad een prachtig overzicht van de kust van Opononi met er tegenover goudgele zandduinen. Met al dat stoppen schiet het inderdaad niet op. Niet veel later rijden we het Waipoua Kauri Forest binnen. De weg loopt zigzaggend door het enorme bos met 300 soorten bomen, palmen en varens. Dit bos is bekend om de grootste Kauri. Al vrij snel staat er langs de weg een bord dat aangeeft dat deze grootste Kauri hier staat. We parkeren de auto en moeten door een soort sluis onze schoenen ontsmetten. Allemaal om ziektes in het bos tegen te gaan. Na 2 min krijgen we de grootste Kauri te zien. De boom is heilig voor de Maori en heet “Tane Mahuta” (de God van het bos). Het is echt ongelooflijk, wat een boom zeg 😲😲. Hij wordt geschat op 2.000 jaar oud, romp hoogte 17,7 m., totale hoogte 51,5 m., romp omvang 13,8 m., romp inhoud 244,5 m3. Op de foto is de grootte niet waarneembaar en dichterbij kunnen we niet komen omdat én het afgezet is én er een vrouwelijke wacht cq informant loopt. Naast deze oude Kauri moeten er nog een aantal staan van rond de 1.000 jaar oud, maar die zoeken we de komende dagen wel op. De Kauri wordt veel gebruikt voor meubels, sieraden en de hars van de boom (Kaurigom) wordt als grondstof voor vernis gebruikt. Tegenwoordig wordt uitgehard Kaurigom bewerkt en gepolijst tot sieraden, ook wel “Amber” genoemd. Na dit bezoek is het nog slechts 20 min tot onze accommodatie en de laatste 6 km gaat via een gravelweg. We zitten in het gehucht Donnelly’s Crossing, inderdaad een kruispunt met ca 8 huizen, 40 km van Dargaville vandaan, maar het valt er wel onder. Bij aankomst is er niemand thuis en aan de voordeur hangt de instructie voor ons. Het is een groot dubbel huis met een huis voor de eigenaar en een huis voor de gasten. Een oud maar net huis met 2 slaapkamers, zitkamer, keuken, douche met toilet, buiten overdekte én niet-overdekte veranda en een joekel van een tuin. Na het uitpakken gaan we op de schommelstoel zitten en niet veel later komen de eigenaren. Eigenlijk zijn het oppassers, want de eigenaar is vandaag nog op vakantie en hij komt morgen weer terug. We kletsen wat, krijgen informatie over het huis en de omgeving. Ze geven aan dat er ook nog twee andere bijzondere accommodaties op het terrein staan (die nu niet bezet zijn), maar dan moeten we het bos in en een pad oplopen. Even later lopen we een modderig pad omhoog en na zo’n 5 min komen we bij een omgebouwde container. In de container is een slaapkamer met een aparte toiletruimte met douche, buiten in de open natuur een ligbad 🛁 en onder de overkapping een keukentje. Heel apart. Via een afslag op het pad komen we uit bij een glamping. Een tipitent met mooie slaapkamer, apart staande overdekte keuken, aparte staande halfopen toiletruimte met douche én ergens achter wat bosjes een vrij staand bad 😂. Je moet én van de natuur houden 🌲🌳 én tegen stilte kunnen 🤐🤫 én niet bang zijn 🕷 in het donker, want tjonge jonge jonge, wat is het hier ’s-nachts donker zeg 😎. 

Ik heb slecht geslapen vannacht dus word uiteindelijk pas om 08:30 wakker. Het is bewolkt en het miezert als we om 10:30 naar “Kauri Walk” rijden. Als we goed en wel onderweg zijn klaart het op en komt het zonnetje door. Na een half uur bereiken we de parkeerplaats waar wandelroutes beginnen door het “Waipoua Kauri Forest”, ofwel het Kauri Park. De grootste Kauri boom hebben we gisteren al gezien en nu bij deze wandeling gaan we naar de 2e en 7e grootste. Nummer 3 t/m 6 staan in andere bossen van het Noordereiland. Op het wandelpad slaan we eerst af naar de 7e grootste Kauri. Na een half uurtje lopen zien we een enorme boom dicht langs het pad. Wauw, wat een joekel van een boom. Als we een foto maken met ons erbij zie je hoe groot ie is. Is dit de 7e grootste? Geen idee. We lopen verder maar zien nog een grotere Kauri dan zojuist. Jeetje, welke is het nou? Toch maar weer foto’s maken want je weet nooit. Als we verder lopen komen we uit bij “Cathedral Grove” en raad eens…. daar staat de 7e grootste Kauri, “Yakas” genaamd. Wel 5 of 6 keer groter als de vorige die we zagen. Om deze Kauri kan je heen lopen en tegen aan staan. Even de cijfers: romp hoogte 12,04 m., totale hoogte 43,9 m., romp omvang 12,29 m., romp inhoud 134,2 m3. Ik hoop dat de foto hiervan een indruk geeft van de grootte. Zeer indrukwekkend. We moeten het zelfde pad terug lopen tot aan de splitsing en dan een ander pad naar “Four Sisters” en de 2e grootste Kauri. Na zo’n 10 min komen we bij de “Four Sisters”. Vier Kauri’s die extreem dicht bij elkaar staan, waardoor het lijkt dat de wortels één zijn, vandaar “Sisters”. Onderweg naar de 2e grootste Kauri hoeven we niet meer te gokken welke dit is, want de bomen die we nu tegen komen stellen “niets voor”, ook al zijn ze ook heel groot en oud. Uiteindelijk bereiken we “Te Matua Ngahere” (Father of the Forest), de 2e grootste Kauri van Nieuw Zeeland. Cijfers: romp hoogte 10,21 m., totale hoogte 29,9 m. (niet zo hoog dus), romp omvang 16,41 m., romp inhoud 208,1 m3. Helaas staat deze ook weer verder van het pad zodat de omvang niet echt goed over komt. Overal staan bordjes dat je niet bij de Kauri’s moet komen omdat de wortels enorm kwetsbaar zijn en zeer gevoelig voor ziektes. Bij binnenkomst van het park moet je ook goed je schoenen vegen en ontsmetten in speciaal gemaakte borstels en bakken. Ook wij blijven dus netjes op het pad. Terug bij de auto rijden we nog 5 min verder om nu ook nog “Tane Mahuta” (de grootste Kauri) te bekijken die we gisteren ook gezien hebben. Voordat we het bos inlopen (is slechts 2 min), kopen we een take-a-way koffie voor bij onze boterhammetjes die we op een picknick bank in het zonnetje opeten. Dan nog even een bezoekje aan de grootste Kauri, maar ook die staat ca 3 a 4 meter van het pad en geeft niet de grootte aan zoals we die ervaren hebben bij de 7e. Het is 14:30 als we terug bij de auto zijn en onze boomdag er eigenlijk wel op zit. Het is te vroeg om naar huis terug te gaan, dus besluiten we naar Opononi te rijden. In het Capitool boekje schrijft over een mooie houten werf bij de zandduinen waar we gisteren waren. Die werf hebben we gisteren niet gezien, dus gaan we die nu bekijken. Het is stralend weer als we de werf oplopen met uitzicht op de zandduinen en de Tasmanzee. Heerlijk én mooi is het hier en na een ijsje rijden we terug naar ons huis. De oppassers zijn vertrokken en de eigenaar is terug van zijn vakantie. We maken kennis en gaan dan ieder onze dingen doen. Uit eten zit er in deze uithoek niet in dus bereiden we zelf een hapje. Na de koffie maken we ons klaar voor de avond/nacht wandeling. We zitten vlakbij het Trounson Kauri Park waar kiwi’s in het wild leven. We krijgen van de eigenaar een rode lamp mee, want kiwi’s zijn nachtdieren zoals ik al eerder schreef, en kunnen niet tegen wit licht. Rood licht zien ze niet. De eigenaar laat ook nog even het geluid van de mannetjes en vrouwtjes kiwi horen en gewapend met een gewone en rode zaklamp rijden we om 20:45 naar het bos, ca 5 min hier vandaan. Er loopt een aangelegd “loop track” van ca 40 min. Vanaf de parkeerplaats waar alleen een klein busje staat lopen we het bos is. Zonder zaklamp is het stik en stik donker. De gewone zaklamp gebruiken we om het pad te zien, de rode om door de bomen en struiken te schijnen. Het enige geluid dat je hoort, zijn knisperingen van onze voetstappen op het pad. Plots horen we een mannetjes kiwi. Nog ver weg, maar duidelijk hoorbaar. We lopen langzaam en zo stil mogelijk verder, totdat we in de verte zachte stemmen horen en door de bomen rood licht zien. Als we dichterbij komen loopt er een groepje mensen met een gids. We kunnen niets anders doen door achter ze aan te lopen. Vrij snel komen we weer bij het startpunt aan en moeten we het helaas doen met alleen het geluid van een kiwi. Om 22:00 zijn we weer thuis en gaan weer met een glimlach  naar bed.

Vandaag doen we het rustig aan. Ik had voor deze omgeving drie dagen gepland, maar die hebben we niet echt nodig. Om 10:45 rijden we met lichte bewolking en weer een heerlijk zonnetje richting Dargaville en komen langs de “loop track” van het “Trounson Kauri Park”. Hier doen we de wandeling die we gisteren in het donker liepen nog eens en nu weten we ook hoe het er overdag uitziet. Na de wandeling rijden we verder en onderweg pakken we de afslag naar “Kai Iwi Lakes”. Dit zijn drie meren die bij elkaar liggen en waarvan Lake Taharoa de grootste is. Via een leeg kampeerterrein komen we aan het strand. De eerste tientallen meters van het meer zijn gelig van kleur en daarachter is het meer donkerblauw. Het meer loopt eerst geleidelijk af (gelige zandkleur) waarna het ineens héél diep wordt (donkerblauwe kleur). Heel mooi om te zien. Verder is er bij deze meertjes niets te doen. We vervolgen onze weg naar Dargaville en net voordat we het plaatsje inrijden is er een afslag naar Baylys Beach. Na ca 8 km komen we in dit plaatsje en rijden zo met de auto het strand op. Er staan meer auto’s dus het zal wel normaal zijn. Op een rots, uitkijkend over zee, eten we onze boterhammen. Koffie is hier niet te krijgen. Na de lunch rijden we Dargaville binnen. Een plaats waar 2/3 van de Nieuw Zeelandse “Kumara” ofwel zoete aardappel vandaan komt. De rivier langs Dargaville heeft een vies bruine kleur en is een uitloper van de Tasmanzee die iets zuidelijker het land binnen komt. In een Indisch restaurant/bar vragen we koffie, maar een medewerker zegt dat ze gesloten zijn, terwijl er een lichtbordje aan het raam hangt met “open” erop. We lopen eerst door en als we daarna de zelfde straat weer terug inlopen langs dat zelfde restaurant attendeert Nicole de medewerker alsnog op het bordje met “open” erop. “You have to shut up”, zegt ze, “Here stays: open”! Ik zeg tegen Nicole: “je zegt tegen die man dat ie zijn bek moet houden”, waarna we de eerste 10 min niet meer bijkomen van het lachen 😂🤣.  Er is verder weinig te beleven in het plaatsje en na de boodschappen 🛒, want we moeten nog twee dagen in de middle of nowhere eten, en tanken ⛽️ rijden we terug naar ons huis. Om 20:50 rijden we wéér naar het Trounson Kauri Park om de “Loop Track” nog een keer te lopen in het donker op zoek naar de kiwi. Dit keer schijnen we alleen met de rode lamp en lopen we héél langzaam. Zodra we geritsel horen stoppen we en schijnen we op het geluid in de struiken. Het is aarde donker in het bos maar zeker niet stil. We horen zowel de mannetjes kiwi als het vrouwtje heel veel herrie maken. Niet constant, maar met tussenpozen. Gisteren hoorde we slechts één keer het mannetje, maar vanavond is het wel anders. Nicole neemt het geluid van de kleine herriemakers op. We schuifelen verder over het pad en na een half uurtje…geritsel vlakbij. We staan direct stil en gaan met de rode lamp op zoek naar vanwaar het geluid kwam. Dan schijn ik de rode lamp op…een echte wilde kiwi 😱😱 op nog geen 1 ½ meter afstand. Wat GEWELDIG, om een kiwi in zijn omgeving rond te zien scharrelen. Hij, of zij, dat weet ik niet, kijkt in de lamp maar scharrelt rustig verder en blijkt dus geen last te hebben van het rode licht. Zeker een minuut of 3 genieten we van het prachtige beestje voordat ie al scharrelend tussen de struiken verdwijnt. Ik heb twee foto’s kunnen maken, maar omdat de lens lang open blijft staan is hij niet scherp maar zeker wel herkenbaar. We lopen heel rustig het pad af en stoppen regelmatig als we wat horen, maar het blijft bij één Kiwi. Zéér tevreden stappen we in de auto en rijden we terug naar huis. Wederom is een activiteit die op de planning stond uitgekomen: Kiwi spotten in Dargaville 👍🏼🤛🏼. Vlak voordat we thuis zijn zien we ook nog een Possum over de weg lopen. Die hadden we tot nu toe alleen nog maar dood op de weg zien liggen. Om 23:30 gaan we zéér tevreden over deze prachtige dag slapen 😘. 

Vandaag geen plannen. Slapen uit tot 08:30, ontbijten om 10:00 uur en rond 11:00 rijden we met heerlijk weer 🌤 nogmaals naar Trounson Kauri Park. We vinden het een mooie en fijne wandeling, dus voor de vierde keer lopen we de “Loop Track”. Nu lopen we de track heel langzaam en bekijken het bos op ons gemak en nemen in ons op wat we zien. Dan zie je heel andere dingen, dan als je wandelt. Twee gigantische omgevallen  Kauri’s en ook weer een groep van 4 genaamd “Four Sister” Kauri. We doen over de track net zo lang als afgelopen avond. Aan het einde van de track vinden we beide dat dit wel “our Forest” van Nieuw Zeeland is. Na de track rijden we via een gravelomweg terug naar het huis waar we de hele middag in het zonnetje 🌞  in de achtertuin doorbrengen. Na het in het echt zien van de kiwi gisteravond zijn we helemaal verknocht aan dit dier. Om 21:00 rijden we voor de 5e keer naar de “Loop Track” van het Trounson Kauri Park om deze voor de 3e keer in het donker te lopen. Hoe gek kan je zijn 🙃, als je bedenkt dat Nicole toch wel angst 😱 heeft in het donker? Het is bewolkt ☁️, droog en nog 18 graden als we het bos inlopen. Hoe stil kan het in het bos zijn? Nou zo stil, dat het zelfs akelig is. Wat een verschil met gisterenavond, toen was het zelfs een herrie. Twee keer horen we een kiwi maar verder helemaal niets. Twee keer hebben we geritsel gehoord, maar de kiwi liet zich niet zien. Om 22:30 rijden we terug naar ons huis en zijn toch zeer tevreden over het totale resultaat van onze zoektocht naar de kiwi in het wild. Een duidelijke foto zit er helaas niet in 😢, maar op ons netvlies staat ie zeker 😉. 

Morgen rijden we naar de “Big City” Auckland. Onze laatste bestemming van deze overweldigende Nieuw Zeeland reis.