23 - 26 maart. Auckland

We verlaten onze favoriete Waipoua Kauri Forest om 09:30 met stralend weer. Ik zei vanmorgen nog tegen de eigenaar van deze locatie dat we geen kiwi meer gezien hadden en toen zei hij dat het toch wel uitzonderlijk is als je de kiwi ziet, dus zijn wij ook zeer blij hem te hebben gezien. Vandaag rijden we naar onze laatste bestemming in Nieuw Zeeland, namelijk Auckland, “the big city”! We nemen weer niet de snelste weg en rijden zo mooie binnenwegen en door kleine dorpjes. De reis gaat goed en rond 11:15 stoppen we in Maungaturoto (alleen die naam al 😀) een van die leuke kleine plaatsjes, waar we koffie drinken met iets lekkers erbij. Om 13p:30 is het tijd voor de lunch en bij een tuincentrum met koffiecorner kopen we….,nee, geen take-a-way koffie maar een milkshake. Op een mooi uitzichtpunt drinken we de milkshake samen met onze boterhammen. Om 14:45 komen we al in Swanson aan. Hier hebben we voor vier nachten een appartement en de eigenaar Robert vangt ons op en laat het enorme appartement zien. “If you want to swim, go downstairs on the terras”, zegt ie.😲. Na het uitpakken lopen we even naar het zwembad dat een mooi uitzicht heeft en in de verte zie je Auckland. Nicole zet meteen de eerste was aan, want dat heeft ze sinds Whitianga (12 maart) niet meer kunnen doen. Ondertussen zoek ik in de folders die in het appartement liggen, wat we de komende drie dagen hier kunnen doen. Als de eerste was klaar is rijden we naar Henderson, een buitenwijk van Auckland waar we lekker een hapje gaan eten, dat is namelijk alweer lang geleden 😉. Op de terugweg halen we nog wat boodschappen. 

Vandaag zou het een zware regendag worden was de voorspelling, maar als we wakker worden is het droog en zien we vanuit ons bed een rode gloed boven de heuvels. Opkomende zon vanuit ons bed bekijken, prachtig. Om 09:45 rijden we naar het station van Swanson, waar we de auto parkeren en met de metro naar Auckland city rijden. Het is niet druk op het station en in de metro die om 10:10 vertrekt en er bijna 1 uur over doet. Er stappen ook twee dames uit Nieuw Zeeland in die naar een cultureel festival in een van de parken gaan. We raken aan de praat en vertellen over onszelf, onze reis hier en zij vertellen e.e.a. over zichzelf. Heel gezellig een half uurtje gekletst tot ze uitstappen. Dan stapt er een echtpaar in die op de stoelen naast ons gaan zitten, ook met die mensen raken we aan de praat en de man blijkt een Nederlander te zijn. In Haarlem geboren, op zijn 18e naar Nieuw Zeeland gekomen, met een kiwi getrouwd en wil niet meer terug naar Nederland. Veel te druk, zegt ie. Ook tegen hun doen we ons verhaal. Zo gaat het hier in Nieuw Zeeland,  iedereen is open, enthousiast en vriendelijk. In de trein in Nederland zit iedereen op zijn mobiel, iPad of notebook en kan er geen woordje vanaf. Op het eindstation stappen we uit en staan vlak bij de haven. Eerst bij de i-site een kaart van de stad halen en even naar een souvenierswinkel, want we willen ook nog wat aandenken meenemen. Voordat we het weten is het tegen 13:00 en zoeken we aan de haven een restaurantje voor de lunch. Als we na de lunch richting de havens lopen begint het te regenen. Met regenjas en paraplu gaan we de haven maar eens bekijken. Een grote haven met veel verschillende aanlegsteigers waar grote jachten aangemeerd liggen. We zien ook de Sky Tower al staan maar lopen eerst naar het einde van de haven waar we zicht hebben op de Auckland Harbour Bridge. Over deze brug hebben we onderweg naar Whangarei ook gereden. De brug is 43 meter hoog, 1020 meter lang, bestaat uit 8 rijbanen. De betonnen scheiding tussen de rijbanen worden vier keer per dag door een speciale machine gewisseld om de de ochtendstroom naar de stad en de terugkeer naar de buitenwijken in de middag in goede banen te leiden. Na de havens gaan we de grote winkelstraat in, Queens Street. De tijd vliegt en rond 16:30 gaan we richting Sky Tower. Een leuke Maori band met dansers doen een optreden voor de ingang van de Tower. Na de show gaan we het complex binnen en informeren naar de mogelijkheden van de bezichtiging. Het is zwaarbewolkt en af toe zijn er buien. Het zicht is dus bovenin niet echt goed en krijgt een cijfer 4 op een schaal van 10. Omdat we maandag ook nog naar de stad teruggaan, besluiten we niet naar boven te gaan. We zoeken een restaurant om te eten en daarna nog even terug naar de haven vanwaar we de Sky Tower bij avond kunnen zien. Een mooi verlichte toren die mooi uitkomt tegen de nachtelijke achtergrond. Vanaf dat punt zien we ook dat er op de Auckland Harbour Bridge een lichtshow gegeven wordt. De pijlers van de brug veranderen steeds van kleur en er zijn lichteffecten te zien. Om 21:10 nemen we de metro weer terug naar Swanson en kunnen we zeggen dat we vandaag een mooie dag in een mooie stad hebben gehad. De voorspelling was de hele dag regen dus met die paar buien in de middag en avond hoor je ons niet klagen over het weer.

Het is prachtig helder weer als we om 9:50 naar de westkust van Auckland rijden. Hier zijn prachtige stranden en baaien, want die hebben we nog niet zo veel gezien 😜. We beginnen bij “Karekare” waar we, na een half uur rijden, eerst naar een waterval lopen die op 10 min van de parkeerplaats af ligt. Leuke waterval en het blijft mij verbazen waar al dat water toch vandaan komt. Na de waterval lopen we door naar het strand. Het is hier ook weer een zwart zand strand. Hier op dit strand zijn veel opnames gemaakt van de film “The Piano” uit 1993 van schrijfster en regisseur Jane Campion. Vanaf dit strand rijden we naar Piha waar veel locale bevolking naar toe komt. Onderweg er naar toe stoppen we bij een uitzichtpunt met prachtig uitzicht over de stad Auckland. We besluiten om hier vanavond als het donker is nog even terug te komen. Na een half uurtje rijden krijgen we vanaf de bergen uitzicht over Piha. Een prachtige baai met op het strand “Lion Rock”. Na het genieten van het uitzicht en foto’s maken rijden we door naar het strand zelf en wandelen we wat heen en weer. Er staat ook nog een rots met de naam “The Gap”. Beide hebben hun naam te danken aan de vorm. Vanuit zee gezien lijkt de een op een leeuw en met een beetje fantasie kan je dat er vanaf het strand wel uithalen. De andere lijkt vanuit zee op een non, maar dat is vanaf het strand niet echt herkenbaar. Het is best druk op het strand vergeleken met eerdere stranden waar we geweest zijn. Na het strand van Piha is er nog het strand van Anawhata. Als we daar naar toe rijden komen we op een gravelweg en het is dan nog 10 km. We besluiten om deze over te slaan en naar Te Henga (Bethells Beach) te rijden. Na ongeveer 45 min komen we op de parkeerplaats die erg vol staat maar we vinden nog een plekje op het gras in wat diepere kuilen. Het is inmiddels etenstijd en er staat een kar waar we koffie kunnen kopen. We gaan eerst naar de wc en lopen dan naar de koffiekar. Nicole rekent de koffie af en zegt dan: “shit, mijn telefoon📱 in de auto laten liggen”. Ik wacht op de koffie als Nicole terug naar de auto loopt. In lichte paniek komt ze terug en zegt dat ie niet in de auto ligt. Ik zeg nog “je hebt dan niet goed gekeken, want de telefoon staat in je hand gebrand, dus die kan niet weg zijn”. Ik vraag aan een van de dames van de koffiekar of ze een telefoon hebben gevonden, maar dat is niet zo. We zoeken bij de auto of ie misschien in het gras gevallen is, onder de auto, in de auto en ieder plekje wordt 3 keer bekeken, maar we vinden ‘m niet. Dan probeer ik het nummer van Nicole te bellen, maar ik heb geen bereik hier aan het strand. Ook ‘find my iPhone’ doet het niet zonder internet. Nicole, die zich steeds meer zorgen maakt, vraagt mij om bij de koffiebar te checken of daar wel bereik is om het nummer te bellen. Als ik bij de koffiekar aan kom zegt de medewerkster direct al dat er zojuist een gevonden telefoon afgegeven is. Ik leg uit wat voor kleur hoesje er om heen zit en als ze hem geeft, laat ik zien dat ie van ons is door de code in te toetsen. Ze knikt dat het goed is en ik bedank haar. Als ik terug bij de auto kom is Nicole nog aan het zoeken en de paniek 😢 is iets groter geworden. Wat is ze blij 😍 dat ie weer terecht is en ze blijft zich afvragen waar ze hem verloren is 😇. De boterhammen en de koffie zijn door de consternatie zonder smaak genuttigd. Als alles weer onder controle is gaan we het strand nog op en lopen wat heen en weer maar door al het gedoe zijn we toch even van slag. Als laatste staat “Muriwai Regional Park” op de planning en dat is zo’n 40 min rijden. We komen bij het strand aan waar het ontzettend druk is. Zowel met toeristen als met locale bevolking. De toeristen omdat hier een rots is waar een Jan-van-Genten (Gannets) kolonie zit en de locale bevolking om te zonnen, zwemmen en surfen. Een, zover je kan kijken, gigantisch lang zandstrand met mooie hoge golven waar tientallen surfers wachten op de hoogste golven. Wij lopen eerst een kleine wandeling en komen op een prachtig uitzichtspunt over de Maukatia/Maori Bay. We lopen nog een stukje verder en krijgen uitzicht op de rots van de Gannets Colony. Het aantal is een stuk minder als die we in Cape Kidnappers gezien hebben. Een pad loopt door tot vlak bij de voornamelijk jonge vogels. Toch is het weer indrukwekkend om ze van zo dichtbij te zien. Ik maak dan ook weer veel te veel foto’s, maar er zitten er dan ook wel een paar mooie tussen van vliegende Gannets. We lopen verder van de rots door richting strand en hebben een prachtig uitzicht over het enorme strand van Muriwai Beach. Vanaf het pad komen we op “Flat Rock”. Dit zijn platte rosten waar je overheen kunt lopen, maar waar je ook goed nat kan worden als de golven tegen de rotsen aan slaan. Dit zijn prachtige plekken waar je mooie foto’s kan maken met dat enorme opspattende water. Vanaf deze rotsen komen we op het strand waar onze auto vlakbij geparkeerd staat. We rijden terug richting Auckland waar we in de wijk Henderson een hapje gaan eten. Als we terug richting ons appartement rijden, rijden we nog even door naar de plek van vanmorgen waar we een mooi overzicht van Auckland bij nacht zien. Wat een geweldige dag (telefoon incident daargelaten) hebben we gehad die als afsluiting geldt voor onze rondreis door Nieuw Zeeland. Morgen gaan we nog voor een paar uur naar Auckland om in ieder geval de Sky Tower op te gaan.

Onze laatste dag Nieuw Zeeland wordt een dagje Auckland. Het is prachtig weer als we om 08:50 naar het station van Swanson rijden. De parkeerplaats staat vol dus we zoeken een parkeerplekje een stukje verder in een zijstraat. We pakken weer de metro naar de haven van Auckland. Aan de haven nemen we meteen de veerpont naar Devonport. Een sjieke buitenwijk op 12 min varen van de haven. In Devonport lopen we direct door naar Victoria Park vanwaaruit Auckland prachtig te zien is. Het park ligt op een vulkanische berg waar je 360 graden kan rondkijken. We genieten van de mooie vergezichten. Om 12:15 nemen we de boot weer terug want we moeten nog lunchen en naar de Sky Tower. Als we terug zijn aan de haven van Auckland zoeken we een restaurantje om te eten. Echt zoeken hoeft niet, want er zijn er genoeg. Na de lunch gaan we onze laatste activiteit van onze reis doen: naar de Sky Tower. Dit is een toren van 328 meter hoog en bestaat pas sinds 1997. Na het kopen van de ticket gaan we met de lift naar de 51e etage waar het hoofdopservatiedek is. Op dit dek zit je op 194 meter boven de grond. In de bodem zijn glasplaten gemaakt waardoor je naar beneden naar de straat kan kijken. Geweldig! als je geen hoogtevrees hebt, maar Nicole heeft er toch iets meer moeite mee om over te lopen. Maar ze doet het wel ! Als we de rondgang 2 of 3 keer gedaan hebben stappen we in de lift om naar de 60e verdieping te gaan. Dit is het Sky Deck en op een hoogte van 228 meter heb je rondom een onbelemmerd uitzicht en het is het hoogste openbare uitkijkpunt van het land. De glazen zijn blauw van kleur waardoor de foto’s ook die kleur krijgen. Van hieruit kijk je ook op de richel iets lager vanwaar je de SkyWalk en SkyJump kan doen. Na de Sky Deck een aantal keren rondgelopen te hebben eten we nog een ijsje op etage 50, het Sky Lounche Café. In het in 1 uur ronddraaiend restaurant kan je niet komen, tenzij je er gereserveerd hebt. Met de lift dalen we vervolgens terug naar beneden en lopen we richting de metro, die we om 16:00 pakken. Een paar haltes voor Swanson begint het enorm te regenen. Dat doet het nog steeds als de metro in Swanson aan komt. Juist nu de auto een stuk verder staat, regent het, maar na zo’n mooie dag accepteren we het gewoon. Als we thuis zijn gaan we onze koffers herschikken voor de grote terug reis van morgen.

Morgen gaan we de huurauto inleveren en naar het vliegveld waar ons vliegtuig van Singapore Airlines om 13:10 vertrekt 🛫. Als we thuis zijn schrijf ik nog het afsluitende verhaal van onze reis.