17 - 18 januari. Akaroa en Christchurch

Om 04:00 worden we allebei wakker. Dit bedoelen ze dus met jet-lag! Beide met lichte hoofdpijn 🤕 🤢 proberen we nog wat in slaap te komen, maar mij lukt dat niet. Ik werk de blog wat bij, die gisteren in de haast afgemaakt is. Het is leuk om de reacties van jullie te lezen. Ik zal jullie zoveel mogelijk in ons avontuur mee nemen.
Na een paracetamol om 07:00 uur toch nog een uurtje kunnen slapen. Nicole heeft na 05:30 uur nog 2 ½ uur kunnen slapen. Het weer is aangenaam, zodat we het ontbijt buiten kunnen eten. Na het ontbijt rijden we, met mooi weer 🌤 en 23 graden, richting Akaroa. Akaroa is de oudste stad van de regio Banks Peninsula en gesticht in 1840 door een kleine groep van Franse kolonisten. Er zijn veel historische gebouwen in Franse stijl. Na een bezoek aan de bank 🏧 💵 en een supermarkt 🛒 lopen we over de boulevard van het stadje en langs de haven 🛥. Het is vrij rustig in het stadje, ondanks dat het hoog zomer is. In een juwelierszaakje aan de haven vertelde de eigenaar dat er morgen (weer) een cruiseschip 🚢 aan zou leggen. Dat zijn dagen dat het stadje, dat slechts 600 inwoners telt, vol loopt met zo’n 2.000 - 2.500 toeristen. Het begint zachtjes te regenen🌦. Na een kop koffie rijden we een toeristische route door het gebied. De route was aanbevolen door de eigenaar van de juwelierszaak. Het is een heuvelachtig gebied met steeds weer mooie uitzichtpunten op Akaroa Harbour. Tijdens het eerste deel van de route regent het. Via de ‘Long Bay Road’ en de ‘Summit Road’ rijden we naar ‘Okains Bay’, één van de 15 prachtige baaien die Banks Peninsula rijk is. We komen uit op het strand van ‘De Grote Oceaan’ of ‘Stille Oceaan’. Door het wat minder goede weer, het druppelt nog steeds wat, is het strand uitgestorven. Op het strand genieten we van de golven 🌊 die tegen de rotsen kletteren. Inmiddels is het droog geworden en loopt de temperatuur weer op en verschijnen en weer blauwe luchten. We vervolgen onze weg en stoppen regelmatig om foto’s te maken. Met mooi weer zien de foto’s er meteen sprankelender uit dan met grijs weer. Het is inmiddels 17:30 geworden, dus tijd voor eten. De toeristische route komt uit bij Duvauchelle en we gaan direct door naar een restaurant dat door Annette aangeraden is. Na het eten rijden we terug naar onze cottage. Het weer is nog heerlijk dus we kunnen lekker op de veranda zitten. Annette (met Nederlandse opa) vraagt ons hoe de dag geweest is en we vertellen wat we gedaan hebben. Steve (geboren Ier) komt er ook bij en verteld ons hoe we morgen het beste naar Christchurch kunnen rijden. Hij vertelt mij, op z’n Engels met zware Ierse tongval, een mooie toeristische route. Omdat wíj de omgeving niet kennen, nemen we de ‘tips and tricks’ van de Nieuw Zeelanders graag aan. Nicole laat Annette ons fotoalbumpje zien. Onze meiden hebben net voor ons vertrek naar Nieuw Zeeland een handzaam fotoboekje gemaakt vol met foto’s. Op deze manier zijn ze toch een beetje bij ons. Annette vertelt dat ze in oktober 2017 pas het huis met (onze) cottage overgenomen hebben. Na wat kletsen haalt Annette een Nespresso apparaat met melkopschuimer op waar we meteen een lekkere kop koffie mee zetten. Als het wat afkoelt, de schemer invalt en de ‘sandfly’s’ beginnen te steken, gaan we naar binnen. ‘Sandfly’s’ zijn muggen zo groot als bij ons een fruitvliegje. Als je gebeten wordt, jeukt het verschrikkelijk. In de supermarkt van Akaroa hebben we daar ‘Deet’ voor gekocht, waar we ons mee kunnen beschermen tegen deze kleine monstertjes 👹. 

De jet-lag zit denk ik nog steeds in mijn lijf. Om 03:30 word ik wakker en kan niet meer slapen. Lig wat te draaien, maar dat schiet ook niet op. Dan maar het reisverslag verder verfijnen. Het reisverslag maak ik in Word om vervolgens de tekst te kopiëren naar de  blog. Om 9:30 vertrekken we met stralend weer naar Christchurch. Deze grootste stad op het Zuidereiland is in 1850 gebouwd als nederzetting van de Church of England. In de 20e eeuw werd de stad gemoderniseerd. Christchurch werd op 4 september 2010 getroffen door een serie van aardbevingen waarvan die op 22 februari 2011 de meest destructieve was met een magnitude van 6.3. Er overleden 185 mensen en er waren duizenden gewonden. De stad is nu, 7 jaar na de bevingen nog steeds een enorme bouwput. Vele gebouwen worden gestut, vele plekken waar een gebouw stond is met hekken en muren afgezet en worden er nieuwe gebouwd. Zo ook de Christchurch Cathedral. Helemaal omheind met een wand. De toren is volledig verwoest en de delen er om heen zijn gestut. Verder is er niets meer aan gedaan, het is nu nog steeds niet duidelijk wat er met de ruïne gaat gebeuren (politiek dingetje 😜). Wij lopen, bij mooi weer 🌞 en een temperatuur van 27 graden, een wandelroute zoals die in het Capitool boekje staat, maar na een paar straatjes moeten we de route al aanpassen omdat we tegen een afgezette bouwput lopen. Een deel van de winkelstraat bestaat uit containers die als winkel dienen. Ook rijden er leuke, oude trams door de stad. Halverwege de middag komen we bij een soort eetcafé. We bestellen een thee voor Nicole en ijskoffie voor mij. Omdat we wel wat trek hebben bestellen we een portie krulfriet. Ik geef mijn naam op (?) en de bestelling zou “gebracht” worden. We horen regelmatig een belletje, maar weten niet wat het is. Dan komt een vriendelijke dame van de zaak en vraagt mij of ik William (mijn doopnaam) ben. Ik bevestig dit waarna ze naar een grote, lange buizenpost wijst. Ik loop er naar toe, open de buizenpost en pak er een koker uit. In de koker zit onze friet. Nou gekker moet het niet worden, zeg 😂🤣. Na dit rustmoment (en afkoeling) gaan we naar de Botanische tuin van Christchurch. Het is er erg warm, we proberen zoveel mogelijk in de schaduw te lopen. Er staan zeer oude bomen van meer dan 100 jaar oud. Als “kleine” jongen toch even inklimmen. Om 18:00 uur rijden we, na een makkelijke hap 🍔 terug naar Duvauchelle. Morgen vertrekken we uit de streek Banks Peninsula en rijden naar het noorden naar de plaats Kaikoura. Daar blijven we 3 nachten 😜.