4 - 5 februari. Mount Aspiring National Park II – Queenstown

Vannacht heb ik toch wel last gehad van de sandfly beten op mijn been. Een stuk of vijf jeukende bulten houden me zeker een half uur wakker. Wat verzachtend spul er op smeren en weer gaan slapen. Om 07:45 roept Nicole dat het eens tijd wordt om uit bed te komen. Weer schijnt de zon 🌞, maar het weerbericht geeft aan dat het later in de middag in Queenstown gaat regenen. Queenstown is de stad waar we vandaag naar toe gaan. We moeten dus zoveel mogelijk met goed weer van de stad genieten. Rond 10:30 rijden we Queenstown in. Het is een stad die ligt aan Lake Wakatipu en tegen de bergketen “The Remarkables”. De stad is sinds de jaren 70 van de vorige eeuw uitgegroeid tot dé avonturenhoofdstad van Nieuw Zeeland. Vele adrenaline-opwekkende sporten kan je hier uitoefenen, zoals jet-boats, wildwatervaren, parapenten, bungeejumpen en de swing. We rijden naar een parkeerplaats dicht bij Skyline Gondola. Dit is een kabelbaan met gondels die je naar een 450 meter hoger punt brengt, vanwaar je prachtig uitzicht hebt op het meer, de bergen en de stad. Op internet had ik al gelezen dat daar ook een informatiecentrum zit over bungeejumpen en swingen. Dit laatste is soortgelijk aan bungeejumpen maar dan spring of duik je niet naar beneden maar ga je als een soort schommel over de afgrond. Ik had deze thrillseeker al in gedachten, maar wist nog niet zeker of ik hem zou gaan doen. Ik had ‘m ook niet van te voren geboekt en zou wel kijken of er plaats zou zijn. We lopen naar het dalstation van de Gondola. Even voor de ingang van het dalstation komen we langs een kerkhof. Nicole zegt; “als het nu mis mocht gaan, dan kom je hier te liggen”🤨. Aangekomen bij de ingang vraag ik aan twee vriendelijke dames van de organisatie of er boven ook de swing gedaan kan worden. Heel enthousiast vertellen ze wat de mogelijkheden zijn en voordat ik weet wat het is (ja, heb ‘n internetfilmpje van de swing wel eens gezien) heb ik een kaartje voor de swing gekocht. Om 12:00 kan ik de swing gaan maken, en 15 min er voor moet ik me melden. We gaan met de gondel naar boven en drinken eerst nog een kop koffie. Om 11:30 lopen we, na een zenuwplasje gedaan te hebben, naar de incheckbalie. We zijn wat aan de vroege kant, maar omdat het niet druk is kan ik me al inchecken. Dit houdt in: NAW gegevens noteren, risicoverklaring tekenen 😜, wegen (91 kg 😱) en instructies krijgen over wat ik wel en niet bij me mag hebben tijdens de swing. Filmcameraatje is niet verstandig (zegt de medewerkster én Nicole), maar die móét mee 😡. Als alles genoteerd, getekend en verteld is loop ik naar het punt waar de swing plaats vind. De ook weer zeer vriendelijke medewerkers praten me moed in als ze mij in de gordels hijsen. “Ho! stop”, zegt er een, “he is going to do the swing, not the jump”. Ik kreeg dus de gordels van het bungeejumpen aan 😫. Weer uit die dingen en opnieuw word ik nu wel in het juiste tuig gehesen. Als ik alles aan heb, word ik pas binnen het hekje gelaten en kom ik op het platform van waar ik af moet. Allemaal super veilig en check-check-dubbelcheck of alles goed vast zit. We hebben vóór mijn swing geen voorbeelden van anderen gezien, dus weet eigenlijk niet wat er gaat gebeuren. Ik krijg nog de laatste instructies en dan………………….. val ik als een baksteen zo’n 10 meter naar beneden, waarna het touw/elastiek me in een swing meeneemt. Dat gevoel kan ik niet beschrijven…. Kijk het filmpje maar.  Alles heeft zo’n 3 ½ minuut geduurd, maar je loopt nog uren lang met een enorme big smile 😃 rond.  Na afloop gaan we de stad nog in. De kledingwinkels hebben niet dat soort kleding 👗👚 waar Nicole van houdt, dus kleding zal ze hier niet kopen 😂 🤭. Aan de haven gaan we nog naar het “Underwater Observatory”, waar we vissen 🐟 🐠 zien die in het meer leven 📷. Door een vernuft voedingssysteem blijven de vissen (zalm, forel, en aal) voor het glas zwemmen. De eendjes doen ook een duikpoging naar het voedsel. Als afsluiting in Queenstown zien we de “dame van het meer” uitvaren. De TSS (Twin Screw Steamer) Earnslaw 📷 is nu een (ouderwetse) rondvaartboot van 51 meter dat nog steeds aangedreven wordt door zijn originele dubbele op kolen gestookte 500 PK stoommachine. Het weer is de hele dag prima geweest, en met nog steeds een big smile op mijn gezicht rijden we terug naar Wanaka. 

Vandaag doen we het een beetje rustig aan, na zo’n enerverende dag als gisteren. Pfff, het was me een dagje wel, zeg 🤗🤪. Tijdens ons ontbijt FaceTimen we even met Lisanne en Manon. Gisterenavond al met Anouk. Fijn om de kinderen van zo “dichtbij” te spreken en te zien. Het is half bewolkt, 18 graden, maar het waait erg hard 💨. Tegen 10:30 rijden we via de oostkant van Lake Wanaka naar het noorden van Mount Aspiring National Park. Dit is een weg, nou ja weg!, die na 51 km stopt. Deze weg heeft verschillende stopmogelijkheden, vanwaar je de bergen in kan wandelen. Wij nemen een wandeling (Rocky Mountain track) langs een meertje (Diamond Lake) af en dan de bergen in. Na een aantal flinke stijgingen komen we op een uitzichtpunt vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op Lake Wanaka en omgeving 📷. Ook hier nemen we weer de nodige foto’s. De afdaling gaat een stuk sneller. We vervolgen onze weg tot aan een bord “grevel road”, die ik met gepaste snelheid rijd. Regelmatig rijden we over veeroosters die er voor zorgen dat de schapen en koeien niet te ver weglopen. Hier, in dit deel zijn de meeste weiden niet afgezet en lopen de dieren vrij rond. Ook over de gravelwegen waar wij rijden. We rijden door de prachtige Matukituki vallei en de harde wind laat regelmatig zandstormen ontstaan. Hoe verder we rijden, hoe dichter we bij Mount Aspiring komen en hem beter kunnen zien. Mount Aspiring (Tititea in ’t Maori’s) is 3.033 m hoog en door zijn gelijkenis ook wel de “Matterhorn van het zuiden” genoemd. Het is slecht weer boven in de bergen dus er hangen wolken die het volledig beeld van de berg wegneemt. Na 21 km gravelwegen vinden we het wel genoeg en zien een bordje “koffie en ijs”. Na 100 m staat er een caravan die op een parkeerplaats gezet is. De koffie ☕️ zal wel smaken bij onze gesmeerde boterhammetjes. Helaas 😡, de caravan is gesloten. Toch eten we onze boterhammen op en drinken er dan maar water 💧 bij. De wind is nog steeds hard en om niet te veel te zandhappen eten we ons brood in de auto. Van dit punt wordt de oweg nog slechter en moet er zelfs door water gereden worden. Nou, Mount Aspiring blijft door de wolken toch slecht zichtbaar, dus draaien we hier om. Als we vertrekken, moeten we eerst een herder die zijn schapen verplaatst voor laten gaan. Twee typische schapen honden (bordercollies) drijven de schapen op. De herder rijdt er met zijn Jeep achteraan en schreeuwt vanuit de auto de instructies naar de honden. Nu moeten we de 21 km gravelweg weer terug, maar het uitzicht zorgt ervoor dat het genieten is om met een snelheid van 40 km/u te rijden. Thuis kleden we ons om, en gaan een hapje eten in Wanaka. Een heerlijk, rustig, relaxt dagje.

Morgen rijden we verder naar het Westland/Tai Poutini National Park.