13 - 14 februari. Marlborough Sounds

Het zonnetje schijnt al weer volop als we op staan. Vandaag rijden we door naar Marlborough Sounds, slechts 130 km van Brightwater. Om 10:10 vertrekken we richting Nelson. Het duurt niet lang als we Nelson in rijden. We hebben gelezen dat er aan het Tahunanui strand een standbeeld van Abel staat. Ik ga hem maar gewoon Abel noemen, want ik heb het zo vaak over hem, dat we nu wel weten wie hij is. Of niet? Abel Janszoon Tasman geboren in 1603 te Lutjegast, Nederland en overleden in Batavia, Oost Indie in 1659. Hij was ontdekkingsreiziger in dienst van de Vereenigde Oost-Indische Compagnie (VOC). Ik parkeer de auto en we lopen het strand op. Aan de ene kant zien we huizen tussen het goroen aan de berg geplakt (Nelson) en aan de andere kant de bergen van Abel Tasman National Park waar we gispteren waren. Het beeld van Abel staat een stukje verderop. Vanaf de baai rijden we naar het centrum van Nelson. Parkeren de auto en lopen verder het centrum in. Er staat een kathedraal, de “Christ Church Cathedral” op Church Hill. We lopen de kathedraal binnen en Nicole steekt een kaarsje aan. Ook staat er een bord waar je teksten op achter kunt laten. Nicole schrijft een korte tekst ter nagedachtenis aan Wil, haar vorig jaar overleden zus 💕. Vanaf de kathedraal gaan we naar een straatje, South Street, waar nog 16 arbeiderswoningen uit de jaren 1863 t/m 1867 helemaal intact zijn. De huisjes zijn mooi opgeknapt, de stijl uit die jaren is nog goed zichtbaar. We lopen nog wat door de grote winkelstraat en voordat we verder naar Marlborough Sounds rijden, drinken we een kop koffie op een gezellig terras. Iets na 13:00 verlaten we Nelson. Bij Havelock nemen we de Queen Charlotte Drive die van hier tot aan Picton loopt. Een scenic route van 35 km over een verharde maar smalle en bochtige weg met veel uitzichtpunten. We stoppen op één van die uitzichtpunten en na een kleine wandeling kijken we uit over Mahau Sound aan de ene kant en de stad Havelock aan de andere kant van het wandelpad. De temperatuur is opgelopen tot 29 graden en met de zon erbij is het erg heet. Té heet voor Nicole, dus terug naar de auto met airco. Ter hoogte van Linkwater draaien we de Kenepuru Road op. Een verharde weg maar nóg smaller en nóg meer bochten. Na een half uur bereiken we Te Mahia Bay Resort, een Resort/Oase 😎 waar ons motel is. Hier blijven we twee nachten. We checken in en de medewerkster wijst ons de kamer. Een prachtig motel/studio met uitkijk over de Kenepuru Sound. We laden de spullen uit en gaan even terug naar de receptie voor WiFi en de sleutel 🔑 van de studio. “WiFi wordt geregeld en de sleutel: “key? We don’t have keys for the studio’s”. Nou, dat moeten we in Nederland eens proberen! De receptie is tevens winkel, bar, restaurant, wat een soort camping gevoell geeft. We bestellen pizza’s die op een afgesproken tijd bij de studio bezorgd worden. Voor de studio begin ik aan het verhaal van de dag, Nicole leest wat en regelmatig kijken we over de baai naar het water en de bergen. Prachtig uitzicht vanaf onze voordeur. 

Nicole was vannacht even wakker en heeft de gordijnen van de slaapkamer geopend, al met het idee bij ochtendgloren iets moois te zien. Wat magnifiek om dan je ogen te openen en dan over een baai uit te kijken die uit de nacht ontwaakt. Het ultieme “Als God in Frankr…. Nieuw Zeeland gevoel”. Ik maak een kop koffie om lekker buiten wakker te worden met uitzicht over de Kenepuru Sound. Het getjilp van de krekels is de hele nacht door gegaan en nu dus ook nog. Na het ontbijt wandelen we naar de “Mistletoe Bay”, een baai aan de Queen Charlotte Sound. De weg loopt bochtig licht stijgend langs Kenepuru Sound met mooie uitzichtpunten en vervolgens aan de kant van Queen Charlotte Sound licht dalend naar “Mistletoe Bay”. Op een bankje aan het water drinken we een kop koffie die we kopen bij een kantine op een camping/camper terrein. De temperatuur is prima en omdat de zon niet schijnt is het heerlijk toeven. Voor het eerst heb ik het over het werk. “Het is de vijfde week al dat ik niet hoef te werken”. De gedachte verdwijnt snel als we verder van de rust en omgeving genieten. De Marlborough Sounds bestaan uit een groot aantal baaien, zeearmen en verborgen inhammen. De Sounds zien er uit als een rij bergruggen die oprijst boven het water, maar eigenlijk vormen ze een reeks dalen die door de oceaan zijn overstroomd. (Bron: Capitool Reisgids). Marlborough Sounds is een verzamelnaam voor een aantal Sounds (zeearmen) ieder met hun eigen naam. Vervolgens hebben de baaien ook weer hun eigen naam. Met een goede kaart van de omgeving is er wel uit te komen. Na een totale wandeling van 2 uur komen we terug bij ons motel. We besluiten om de reis aan het Zuidereiland af te sluiten met een heerlijke rust(mid)dag aan deze prachtige baai. Bij de studio staan twee strandstoelen waarin we op het strand de middag door komen met een dutje, lezen, terug denken aan de laatste 4 ½ week, vooruit kijken naar de komende weken en blog verhaal schrijven. De zon blijft weg🌥, dus het is heerlijk op het strand. De bestelde pizza’s (iets anders hebben ze hier niet) worden op het afgesproken tijdstip bij onze studio bezorgd. De zon verdwijnt achter de bergen en de avond valt. 

Morgen verlaten we het Zuidereiland van Nieuw Zeeland via Picton. Hier hebben we de veerboot naar de hoofdstad Wellington op het Noordereiland. Deel II van onze trip door Nieuw Zeeland 🇳🇿.