23 - 24 februari. Rotorua II

Vandaag staan twee dingen op de agenda. Te Puia en The Redwoods. Het is weer prachtig weer 🌤 en dat is goed voor onze twee buiten activiteiten. Net buiten Rotorua zit het park Te Puia. Het is een prachtig aangelegd park met Maori cultuur, geothermische wonderen en de bekende 🤔 Pōhutu geiser. De tickets hebben we gisteren al gekocht, dus alleen nog omwisselen in toegangskaartjes. De guide tour begint over twee minuten dus als we door de toegangspoorten zijn kunnen we aansluiten bij de 10:00 tour. Een gids, van Maori afkomst, maar we weten niet of het een jongen of meisje is, vertelt diverse Maori verhalen, over overgrootouders, familiebanden, tradities, gewoontes enz. De groep spreekt ze/hij aan als “family”. We weten niet wat het geslacht is, want ze/hij heeft: een staartje met speldjes, oorbellen, geen borsten, stevig postuur, tongpiercing, tattoo’s in de nek, geen herkenbare hoge of juist lage stem….we blijven al die tijd gissen 😊. De gids laat ons de Maori kunstschool zien waar ter plekke de kunst van houtsnijwerken aan leerlingen overgedragen wordt, hoe ze van speciale bladeren touw maken, van dat touw weer tassen, matten, kleding, schoeisel,  hoe de rode en groene klei verwerkt wordt in kunstwerken etc. Het is een rondleiding van één uur en die vliegt voorbij. Nu kunnen we op eigen gelegenheid het park nog gaan verkennen en gaan eerst naar de bekende “Pōhutu Geyser”. Twee of drie keer per uur spuit deze grootste geiser van het zuidelijk halfrond heet water de lucht in. Het is een natuurlijke geiser, dus het is nooit precies te zeggen wanneer. Het water kan wel tot 30 meter komen, maar wij zien slechts kleine erupties. Dan is het tijd voor de kiwi’s. Er zitten op dit moment 2 kiwi’s in een natuurgetrouwe omgeving en deze zijn hier in 2017 gekomen. Ze blijven maximaal 3 jaar en worden dan weer in de natuur uitgezet. Het is erg donker en als de ogen gewend zijn zien we ze rondscharrelen. Voor het eerst zien we echte Kiwi’s. Het zijn vleugelloze vogels en het nationale icoon van Nieuw Zeeland. Leuke donzige loopvogels met een lange snavel die ’s-nachts actief worden. Fotograferen en filmen mag niet, dus daar houden we ons aan. De omgeving is zodanig aangepast dat als het licht is buiten, is het in het onderkomen van de Kiwi’s nacht, zodat het publiek ze ook kan aanschouwen. Het park biedt verder enorm veel poelen met water of modder van verschillende kleuren waar ook weer stoom uit komt. We wandelen zo’n 4 uur door het prachtige park. Onze tweede activiteit is The Redwoods. Na een kwartiertje rijden van Te Puia komen we daar aan. Dit is de langste levende boomwandeling (The Redwoods Tree Walk) waar je op een hoogte van 20 meter boven de grond van boom naar boom wandelt. Door middel van 24 smalle bruggetjes lopen we een traject van meer dan 500 meter door een bos met enorme bomen en varens. De platformen en bruggetjes zijn zodanig aan de bomen bevestigd dat ze geen schade aan de bomen veroorzaken. Het zijn allemaal nog levende bomen die ook nog steeds groeien. Vandaar “levende boomwandeling”. Na zo’n uurtje rijden we terug naar ons huis. We frissen ons op, kleden ons om 👔👗 voor een leuk avondje uit. Ik heb tickets geboekt voor een avondje Maori cultuur. Rond 17:45 rijden we naar “Mitai Maori Village”. We zijn wat aan de vroege kant, 18:30 begint de avond, maar we worden vriendelijk ontvangen door een Maori dame en na controle van de tickets kunnen we aan tafel 7 plaatsnemen. Er is nog niemand maar langzaam begint het voller te worden aan de in totaal ca 30 tafels voor 8 – 10 personen per tafel. Iets over 18:30 begroet een Maori-man iedereen met Kia Ora en een verhaal in de Maori taal. Leuke taal, maar niets van te begrijpen. De man vertaalt zijn tekst naar het Engels en maakt er een leuke show van. Op een gegeven moment gaan we naar het eten kijken, dat in de grond gegaard is, de Hangi. De Maori man legt het ritueel er van uit. Van de Hangi (we gaan nog niet eten) worden we begeleid naar de Waka, de oorlogskano van de Maori. Ook hier krijgen we uitleg over van een Maori dame. Een stukje verderop ligt een riviertje waar een show opgevoerd wordt van Maori krijgers die met hun Waka uit de strijd terugkeren. In complete uitrusting en volgens hun cultuur en en ritueel. Ook weer geweldig om te zien hoe het hier aan toe gaat. Na deze show komen we in een soort theater. Hier krijgen we nog meer uitleg en een prachtige show met muziek, zang en dans (zie 🎞). Deze muziek zette mijn vader vroeger ook wel eens op als hij het over Nieuw Zeeland had. Het was zelfs herkenbaar. Als de show afgelopen is worden we terug begeleid naar de zaal waar de avond begon. Het eten staat inmiddels klaar en kunnen we aan het buffet met vis, kip, lam, gekookte gewone aardappel, zoete aardappel, rijst, salade…. Ook aan het dessert is gedacht met verschillende gerechten. Na het eten maken we nog een boswandeling om gloeiwormen (daar heb je ze weer) te zien en nog meer uitleg over de Maori krijgen, zoals hun huizen, manier van jagen, communiceren, leren, enz. Rond 22:00 zit het avondje uit erop en gaan we terug naar ons huis.

Vandaag staan we iets vroeger op want we gaan naar Wai-O-Tapu. Het is een dik half uur rijden maar we moeten voor 09:30 een kaartje hebben voor iets spectaculairs. Het weer is ons goed gezind tot nu toe en ook vandaag ziet het er weer prima uit. Iets over 09:00 zijn we bij de ingang van het park en kopen een entreekaart. De totale wandeling in het park kost minimaal 75 min, maar er zijn 3 tracks. Het spectaculaire begint om 10:15 en ligt 2 autominuten van het park. We hebben dus nog tijd voor de eerste track die 30 min duurt. De track lopen we wat sneller, zonder veel foto’s te maken. Rond 09:50 rijden we naar Lady Knox Geyser. De geiser is genoemd naar de tweede dochter van de 15e gouverneur van Nieuw Zeeland (lekker belangrijk) en heeft geen Maori naam omdat deze later (begin 20e eeuw) pas ontdekt is. De mensen gaan aan twee kanten van de geiser in theateropstelling staan of zitten. Het staat om 10:15 dan ook goed vol. Een medewerker van het park legt uit dat het geen nep is. Op deze manier kunnen bezoekers een echte eruptie van een krater zien, want je kunt nooit zeggen wanneer er een uitbarst. In de geiser wordt een speciaal goedje (soap) gedaan, waardoor de ondergrondse koudwaterstroom geactiveerd wordt en in aanraking komt met de warmwaterstroom waardoor de eruptie plaats vindt. Als het goedje in de krater gegooid wordt, begint het te borrelen, te bruisen en dan volgt een eruptie van wel 15-20 meter. Binnen 15 min daalt de eruptie en snelt iedereen weer naar de auto om naar het park terug te rijden. Dit geeft natuurlijk files, maar wij zijn snel genoeg om weer in het park terug te zijn. We starten track 1 opnieuw maar dan in een rustiger tempo dan ’s-morgens. Het park vinden we nog mooier dan dat van gisteren. Er zijn nog meer verschillende poelen, met nog mooiere kleuren en nog sterkere geuren 🤧. Van de “Thunder Crater”, “Devil’s Ink Pots”, “Bird’s Nest”, “Rainbow Crater” en vele anderen is “The Champagne Pool” toch wel een van de uitschieters 🤩. Rond 13:00 hebben we de tour er op zitten. Net buiten het park drinken we een take-a-way koffie en eten onze boterhammen op. Op de planning staat nog Waimangu Volcanic Valley, een beschermd natuurreservaat. Deze is op 20 minuten rijden van waar we nu zijn en het is al na 13:30. Als we er aankomen en informeren blijkt het een eenrichtingswandeling te zijn van minimaal 90 min. Op het einde gaat er een bus die ons terug brengt en de laatste gaat om 16:25. We rekenen uit of het haalbaar is want we hebben al ruim 3 ½ uur wandelen er op zitten en we kennen onze wandeltijden 😜 (is altijd langer dan aangegeven). Er zijn 32 uitzichtpunten op de route waar we van willen genieten. We krijgen een kaart van de route met beschrijving want we gaan er voor 👍🏼. Waimangu is een hydrothermale stelsel dat op 10 juni 1886 is ontstaan uit een vulkaanuitbarsting van de Mount Tarawera. Deze laatste veroorzaakte een groot aantal kraters waardoor het ondergrondse geothermale water aan de oppervlakte kwam. Regelmatig worden er nog steeds nieuwe geothermale verschijnselen ontdekt. We lopen stevig door, maar nemen genoeg tijd om van de omgeving te genieten, de teksten te lezen en foto’s te maken. Uiteindelijk zijn we op tijd om de bus van 16:00 terug te nemen. Er valt zóveel te vertellen over de twee parken van vandaag die echt zo mooi zijn dat we ruim 150 foto’s gemaakt hebben. Toch laat ik het hier bij en zullen we keuzes qua foto’s moeten maken. Voordat we naar huis rijden halen we nog wat boodschappen.

Morgen rijden we naar Tongariro National Park.