21 - 22 februari. Putaruru & Rotorua I

Na het ontbijt pakken we de auto in en rijden we naar Putaruru, mijn geboorteplaats. Gisteravond heb ik mijn Peettante Stien gebeld dat we vandaag rond 11:00 op de koffie komen. Stien (en haar inmiddels overleden man) waren kennissen van mijn ouders ten tijde van hun verblijf in Nieuw Zeeland. Bij mijn geboorte was er verder geen familie van mijn ouders in de buurt, dus werd Stien mijn Peettante. Bij een bloemist in Putaruru kopen we een leuk bloemstuk en rijden door naar Stien. We worden hartelijk ontvangen door een nog kwieke dame van 86 jaar die in plat Brabants (Deurne), met af en toe wat Engelse woorden er door, begint te vertellen. Ze staat er op dat we blijven lunchen. Na de lunch rijdt Stien met ons mee en laat ze een aantal voor mij belangrijke plaatsen zien. Mijn geboortehuis, vroeger waren er in Nieuw Zeeland (kraam)klinieken waar alle kinderen ter wereld gebracht werden en vandaar uit naar huis gingen. De kliniek is nog intact en wordt nu gebruikt als bejaardenhuis. We lopen even naar binnen en als we vertellen dat ik er geboren ben zijn de medewerkers direct enthousiast. Ze laten me zelfs de kraamkamer zien waar ik geboren ben. Er was destijds één kamer in de kliniek waar alle kinderen ter wereld gebracht werden. Er zit nu een oude demente heer, die niet wist wat hem overkwam. Toen ik uitleg gaf begon ie wat te brabbelen en hij vond het niet erg dat ik in zijn kamer kwam kijken. Van mijn geboortekamer kwamen we bij de bezichtigingsruimte waar alle geborene achter glas bekeken konden worden door familieleden. Dit is nu de eetzaal voor de bejaarden. Erg leuk om dat na 55 jaar nog te kunnen bezoeken. Na het geboortehuis gaan we naar de straat waar mijn ouders gewoond hebben. Duke Street 13. Vroeger was het een grote vlakte waar een paar huisjes stonden. Op die plek staan nu ca 30 moderne woningen voor ouderen die nog zelfstandig kunnen wonen. Er is niemand thuis op nr 13. Dan maar even een vriendin van Stien opzoeken, die ook in deze straat een huis heeft. Zij en haar man waren ook goede bekende van mijn ouders. Zij is wel thuis en in weer plat Deurns wordt er veel over vroeger verteld. Als we daar weg rijden gaan we nog naar de kerk (waar mijn ouders in getrouwd zijn), en twee hotels die in de beginjaren 1960 er ook al waren. De foto’s zijn leuke herinneringen voor mijn ouders. We zetten Stien thuis af, nemen afscheid en rijden door naar Matamata. Hier heeft mijn vader vroeger ook lange tijd gewerkt. Dit is ook de omgeving die gebruikt is voor de film “The Hobbit”.  Een rondleiding door het gebied kan alleen op afspraak. Hobbits is niet echt ons ding, dus na een kop koffie rijden we richting Rotorua. We realiseren ons dat we eigenlijk geen aandenken in Putaruru gekocht hebben en onderweg zien we dat Putaruru slechts 10 km hier vandaan is, dus rijden we nog even terug. We informeren in verschillende winkeltjes maar Putaruru is niet een plaats waarover souvenirs gemaakt worden waar de plaatsnaam op staat. Tenslotte vinden we een klein leuk aandenken met de “silver fern” erop, zodat we toch iets hebben dat gekocht is in Putaruru. En dan nu echt naar Rotorua. We komen rond 17:00 uur bij ons huis aan. We hebben via de e-mail instructies gekregen hoe binnen te komen. Het is een volledige bungalow voor vier personen met twee badkamers, twee toiletten, volledig ingerichte keuken met afwasmachine en buitenzitje. Auto kan zelfs in de garage. We moeten nog boodschappen doen, dus na het uitpakken rijden we het centrum in. Eerst een hapje eten in een heel leuke bar/restaurant, dan nog even door de Shopping Street, Eating Street en langs Lake Rotorua wandelen en dan boodschappen doen.

Het is gisteren laat geworden en we hebben vandaag een oriëntatie-dag om goed uit te zoeken wat we hier in de buurt gaan ondernemen. Het is net na 10:15 als we, met wederom een heerlijke temperatuur en half zware bewolking, naar de stad rijden. Ineens zien we langs de weg enorme waterdamp door en boven de bomen uitkomen. Het ruikt al naar rotte eieren. We parkeren de auto en lopen naar de I-site om de benodigde informatie op te halen. We kopen meteen de tickets, tegen een gereduceerd tarief, voor de Te Puia Maori Culture. De tickets zijn altijd geldig, dus die nemen we in de planning mee. Bij de I-site informeren we ook naar een kapper. Het is tijd om onze haren een keer te laten doen. Nicole moet geverfd worden en ik geknipt. De medewerkster adviseert ons de kapsalon waar zij altijd naar toe gaat. We volgen haar advies op en informeren daar naar de mogelijkheden. Er zaten al klanten te wachten, maar ’s-middags verwachten ze dat het rustiger zal zijn. Dus, tijd om naar het park te gaan. Dit is het Kuirau Park. Het park is gratis toegankelijk en hier zijn vele bronnen met warm water en/of modder. De grote bronnen zijn goed afgezet, want het water is écht heet. Het kan wel tot 80 graden oplopen. Af en toe zie je stoom zo uit de grond komen. Dat staat ook op de veiligheidsborden, want die bronnen kunnen op elke willekeurige plek ontstaan. Een van de kleine bronnen is niet afgezet dus toch maar even voelen. Het water is inderdaad erg heet. Er zijn tientallen verschillende poelen, de een met water, dan weer modder, de een geeft bubbels vanuit de bodem, de ander is stil en stoomt alleen. De ene poel ruik je helemaal niet en de ander als je in de wind staat, stinkt enorm. We lopen verder in het park en komen bij de grootste poel aan. Dit is ook de poel die de grote hoeveelheid stoom afgeeft, die wij op de heenweg zagen. Om en over deze grote poel is een pad gelegd. Wat prachtig om zo langs en over deze heetwaterbronnen te wandelen en ze te ruiken. Ook de verschillende kleuren van het water is geweldig. In het park drinken we een take-a-way koffie en eten onze boterhammen op. Op dat moment komt er een flinke regenbui over, maar onder een grote boom blijven we redelijk droog. De bui trekt weg en wij gaan naar de kapper. We worden allebei direct geholpen en ik ben binnen 15 min klaar en dan is het wachten op Nicole. Verven duurt gewoon langer. Nicole heeft van haar eigen kapster een kleurenstaaltje meegekregen en met de uitleg dat alleen de uitgroei geverfd moet worden gaat de kapster met haar aan de gang. Als alles goed gegaan is, ik niet kaal en Nicole niet pink, lopen we nog even door de stad. We koken thuis een hapje en wandelen nog even naar Lake Rotorua dat slechts 50 meter van het huis ligt.