22 - 24 januari. Lake Tekapo & Lake Pukaki

Om 09:00 uur rijden we Kaikoura uit op weg naar de Nieuw Zeelandse Alpen. We gaan dus weer terug naar het zuiden richting Christchurch. Het is bewolkt ☁️ en de temperatuur is 21 graden. Onze bestemming is vandaag Lake Tekapo waar we ook weer 3 nachten verblijven. We zijn naar Kaikoura toe via de highway kustweg gereden. Nu pakken we de weg die meer in het achterland ligt. We komen vrij snel in een heuvelachtig gebied waar de weg tussen de heuvels manoeuvreert. Het is rustig op de weg en het wordt mistiger als we wat hoger komen. Ik moet goed opletten om een juiste afslag te nemen, maar dat gaat goed. Honderd, tweehonderd meter na de afslag gebeurt het dan toch voor de eerste keer. “Wijnand, je rijdt aan de verkeerde kant 😱”, roept Nicole. “Shit 🤬”. Het is maar goed dat het rustig op de weg is. Het is na ieder kruispunt en rotonde altijd weer even nadenken, want het automatisme neemt het gewoon over. Niks aan de hand, terug naar links en gewoon weer doorrijden. Enige tijd na het heuvelachtige gebied komen we in het vlakke achterland. Dit is de Inland Scenic Route die ligt tussen de oceaan en de bergen. Hier liggen wegen waar je met 104 km op de cruise control (max snelheid is 💯) heerlijk relaxed kunt doorrijden. Het blijft rustig op de weg. Uitgestrekte weilanden met afwisselend koeien 🐄, schapen 🐑 of gewoon grasland. De Alpen ⛰ liggen de hele route aan de rechtse kant er mooi bij. De zon 🌞 is inmiddels gaan schijnen en na een picnic met heerlijke take-away koffie (en een tukkie 😴 van 20 min.) rijden we verder. Onderweg komen we regelmatig bij een “one lane bridge”. Dit is een brug over een rivier met maar één rijstrook. Met borden wordt aangegeven wie voorrang heeft en soms zijn er “sideway” plaatsen om de tegenligger voorbij te laten.  Rond 16:00 bereiken we Lake Tekapo. Nadat we uit een bocht komen zien we recht voor ons het meer liggen. Prachtig gezicht om zo op een meer af te rijden. Bij de receptie krijgen we wat uitleg en de sleutel van onze cottage. De cottage is een wat gedateerd vrijstaand huisje. Ook binnen zou een goede opknapbeurt niet overbodig zijn. Verder is het van alle gemakken voorzien, dus hier kunnen we best 3 nachten verblijven. Na de boodschappen 🛒 eten we wat en gaan nog een rondje lopen. We zitten slechts 3 minuten van het meer af. Als we bij het meer aankomen lopen we direct tegen één van de attracties aan, namelijk “The Church of the old Shephard” en een bronzen beeld van een herdershond. Een kerk uit natuursteen en eikenhout opgebouwd in 1935. Het bronzen beeld is in 1968 opgericht als eerbetoon aan de rol die deze dieren spelen in de veehouderij in de bergen. We maken foto’s en lopen nog even naar een café voor een kop koffie. Als we terug zijn bij onze cottage is het tijd om te gaan slapen.

Gisteravond zagen we op de weerapp dat het vandaag onbewolkt zou zijn, dus we staan vroeg op om de Mount John track te gaan lopen. We starten om iets over half tien de 3 uur durende wandeling op een hoogte tussen 715 en 1021 meter. Eerst lopen we door een bos, waarbij het pad omhoog gaat. Soms stoppen we om op adem te komen. Af en toe zie je het turquoise-blauwe meer door de bomen. Als we bijna boven aankomen, zijn we het bos uit en komen op een grote open vlakte. Hierboven staat een observatorium van de University of Canterbury. De grootste sterrenkijker van Nieuw Zeeland staat hier.  We laten het gebouw links liggen en lopen verder met het prachtige meer rechts van ons. Iedere stap is wel een foto waard, maar dat doe ik toch maar niet. De temperatuur is lekker, maar de zon steekt enorm. Door de dunnere ozonlaag voelt de zon veel heter aan. Zo heet 😓😓 zelfs, dat Nicole de paraplu ☂️ als zonnescherm gebruikt. Het meer is zo mooi blauw, door de “rotsmeel”. Dit zijn fijngemalen deeltjes die door de gletsjers aan de kop van het meer worden aangevoerd en in het smeltwater blijven zweven. Vermoeid, maar met veel mooie plaatjes van Lake Tekapo op foto en in onze herinnering komen we terug bij de auto. We hebben nog een hele middag voor ons, dus besluiten we aan het strand van Lake Tekapo te gaan liggen. Zwembroek en bikini aan, waterschoenen en wat drinken mee en op naar het strand ⛱. Ohhhh 😲, wat is het water van Lake Tekapo koud, zeg. IJswater (9 graden)… maar ik wil er toch in zwemmen. Het duurt enkele minuten, maar dan lig ik er toch in. Als je er eenmaal door bent, valt het best mee. Nicole komt niet verder dan haar knieën, ze vindt het veel te koud. Het diepste punt van het meer is 120 meter. Na de frisse duik genieten we onder de bomen aan het strand van het uitzicht. Nicole leest op haar iPad het boek “Oorsprong” van Dan Brown.

(Betekenis van Tekapo; Teka” is Maori’s voor “slaapmat” en “po” betekend “nacht”.)

We starten de woensdag rustig op met een goed ontbijt. Op de planning staat Lake Pukaki, zo’n 50 km naar het zuiden. Met helder weer kan je Mount Cook 🏔 zien. De hoogste berg van Nieuw Zeeland en is 3.754 m. De temperatuur is weer prima (26 graden), maar het is half bewolkt ⛅️, dus we zien wel of we ‘m gaan zien. Het gebied ligt in “Aoraki/Mount Cook National Park”. Rond 10:15 krijgen we, na een half uurtje rijden, het meer in zicht. Dit meer is groter dan Lake Tekapo, maar minder diep. Het diepste punt is 70 meter. Het meer wordt gevoed door de Tasman rivier die zijn water van Lake Tasman krijgt en die weer van Tasman Glacier. Als wij aan de onderkant van het meer aankomen kijken we of we Mount Cook kunnen zien. De top hangt in lichte bewolking, maar we krijgen wel een beeld van de berg. Soms drijven de wolken weg, maar voordat de berg z’n top laat zien, ontstaan er weer nieuwe wolken. Na wat foto’s maken, rijden we langs het meer op naar Mount Cook, waar diverse meertjes liggen en wandelroutes zijn. Onderweg houden we Mount Cook (die recht voor ons ligt) in de gaten, want zodra de top zichtbaar is, moeten we stoppen om te genieten en foto’s te maken. De weg eindigt op een parkeerplaats en we besluiten een korte wandeling te maken naar Tasman Glacier. Na een half uurtje stijgen via een pad met delen prachtig aangelegde trappen komen we boven aan. We worden getrakteerd met prachtig uitzicht op Lake Tasman en het einde van de gletsjer Tasman Glacier. De bovenkant van de gletsjer is zwart van kleur, maar je ziet wel wit/blauw ijs ❄️ er onder zitten. In het meer drijven ook nog enorme brokken ijs. De gletsjer was ooit 27 km lang, maar trekt zich in een hoog tempo met 400 – 800 meter per jaar terug. We genieten een klein uurtje van het uitzicht en maken veel foto’s. Terug bij de auto besluiten we nog een andere weg te rijden, die uitkomt bij een parkeerplaats waar je ook verschillende wandelingen kunt maken met uitzicht op Mount Cook. Onderweg er naar toe hult Mount Cook zich in grijze donkere wolken. Het begint lichtjes te regenen. We zien af van de wandeling en rijden terug naar huis. Hoe verder we van Mount Cook weg rijden hoe beter het weer wordt. Helaas zien we vandaag Mount Cook niet in z’n volle glorie 😥.  Thuis drinken we nog wat, en gaan daarna een hapje eten.

Morgen trekken we verder naar het zuid-oosten richting de kust, naar het gebied Otago.