25 - 26 januari. Otago Peninsula

Het is weer lekker weer (23 graden) en licht bewolkt als we om 09:00 de weg opdraaien richting Otago Peninsula, met als grootste stad Dunedin. De eigenaar van de cottage Lake Tekapo adviseert ons om via Twizel te rijden, want die route is mooier dan via Timaru die ik op de planning had. Deze tip volgen we op en komen na een half uur weer bij Lake Pukaki, met Mount Cook op de achtergrond. De top hangt nog wel in de wolken maar veel minder dan gisteren. Op de foto is ie minder goed te zien als in het echt. De route gaat weer door licht heuvelend landschap met uitzichten op verschillende meren. We stoppen ook even bij de Benmore dam, de grootste dam van Nieuw Zeeland. De “take-a-way” koffie kopen we weer bij zo’n leuk café/restaurant langs de weg. De temperatuur is inmiddels opgelopen naar 31 graden. Gelukkig heeft de auto een airco. Ook hier, net zoals onderweg naar Lake Tekapo, wordt het landschap beheerst door weilanden met koeien 🐄, schapen 🐑, maar hier ook door herten 🦌. Een kleine 80 km voor Dunedin, waar we een motel geboekt hebben, liggen de “Mouraki Boulders”. Dit zijn vrijwel perfect ronde grijze keien. De keien, tot wel 4 m. omtrek, liggen verspreid over een stuk strand van ongeveer 50 meter. De Maori’s hebben zo hun eigen legende over de keien. Erg leuk om dit rare natuurverschijnsel te zien. De temperatuur is hier aan de kust aangenamer met “slechts” 21 graden. Na dit bezoek rijden we door naar ons motel, dat aan de voet van Otago Peninsula ligt. We melden ons aan en krijgen de sleutel. Dit is een ècht motel met verschillende appartementen aan elkaar op één terrein en waar we dan de auto voor het appartement parkeren. In het appartement hebben we een aparte slaapkamer. De ruimte bij de wastafel is zó klein dat je er nog wel voor kan staan, maar bewegen kan niet meer. Het zou ook geen overbodige luxe zijn om hier en daar wat op te knappen of te vervangen. Och, voor twee nachten overleven we dit wel. We halen wat boodschappen 🛒 bij de supermarkt, waar we een oudere vrouw even helpen omdat een andere oudere vrouw tegen haar auto zit bij het wegrijden van de parkeerplaats. Otago Peninsula is een schiereiland dat bekend is om zijn zeldzame en vreemde dieren. Zo leeft er op het einde van het schiereiland de enige kolonie Koningsalbatrossen op het vaste land. We rijden naar het “Royal Albatross Centre”, waar alle informatie over deze vogel te vinden is. Het vliegt er vol met meeuwen, die “van de duvel niet bang zijn” en vervelend aanwezig zijn. Alles ligt onder de stront van deze vogels. Op afstand zien we een aantal albatrossen vliegen, boven een afgesloten terrein. Het is fris, zeg maar koud, boven op de berg. We besluiten terug naar ons motel te gaan, want morgen staat een “Wildlife tour” (de tweede geplande activiteit) op het programma waar we o.a. ook de albatros nog wel zullen zien. Onderweg stoppen we bij een restaurant om te eten. Nicole eet zalm en ik, de uit de streek bekende, blue cod (baars achtige vissoort).

Vandaag staat vóór de middag Dunedin op het programma. Het is bewolkt en aan de frisse kant, maar wel droog. Dunedin is een mooie stad met historische banden met het Schotse Edinburgh. Vooral het treinstation uit 1906 is prachtig, met fraai versierde loketten met witte tegels en het oude logo van New Zealand Railway. Ook de mooie glas in lood ramen met treinmotief komen mooi uit. We bekijken de mooie gebouwen die Dunedin rijk is zoals St. Paul’s Cathedral, First Church of Otago en The Octagon. Rond 15:00 zijn we terug bij ons motel om ons op te maken voor de “Wildlife tour”. Om 15:50 stopt er een busje van “ELM Wildlife Tours” bij ons Motel.  Er kunnen 20 personen in het busje en er zitten er al 17 voornamelijk Chinezen in, met sommige zelfs een mondkapje op 🤔. Wij zijn de laatste die opgehaald worden. Alleen achterin is nog plaats, dus daar gaan wij zitten. Vóór ons zitten twee níet Chinezen en wij denken dat ze uit Denemarken komen. Steve, de “ranger” begint e.e.a. te vertellen over wat we gaan zien. De chauffeuse heet Donna. Zij rijdt eerst naar Taiaroa Head, waar we gisteren ook waren bij de Koningsalbatrossen, alleen neemt zij enkele, slecht begaanbare binnen weggetjes. Af en toe stoppen we en verteld Steve welke vogels er te zien zijn. Uiteindelijk hebben we 7 verschillende waad- en watervogels gespot, waaronder “Zwarte zwanen”, “Konings lepelaar” en “Witkop reiger”. Helaas gaan we niet naar de broedplaatsen van de “Konings albatros”. Het valt ons een beetje tegen dat zo’n bezoek niet bij de tour hoort. Je kan er namelijk wel in de buurt komen als je een ticket koopt bij het “Royal Albatross Center”. Slechts in de verte hebben we deze gigantische vogels kunnen aanschouwen. Na een klein uurtje vertrekken we met het busje naar een privé terrein, waar de “ELM Wildlife tour” de enige zijn die legaal toegang heeft tot het gebied. Samen hebben zij, met de 2 grondeigenaren van het gebied, de tour naar de zeldzaamste, interessantste en bedreigde “sterren van de tour” mogelijk gemaakt. De weg er naar toe gaat over slechte wegen met gaten, kuilen en bochten. Steve geeft aan  dat we ons goed moeten inpakken want het kan er koud zijn. Als de bus stopt verdeelt Steve de groep in tweeën. De Chinezen gaan met Steve mee en Donna neemt de vier Europeanen, waar wij ook onder vallen 😜. Met z’n vijven lopen we een pad af richting zee en zien direct al “Hooker” zeeleeuwen op het strand. Voordat we bij zee aankomen zien we al een eerste “Geeloog” pinguïn. Donna verteld enthousiast over de dieren. Op het strand aangekomen ligt er een enorme zeeleeuw waar we tot op zo’n 5 meter afstand blijven staan. We maken wat foto’s en lopen verder het strand op en zien in de verte pinguïns uit het water het strand op komen. Er zijn verschillende observatieposten gemaakt waardoor we de dieren goed kunnen zien én, heel belangrijk, niet storen. Er zijn wel 10 - 15 “Geeloog” pinguïns op het strand en op de bergen. We maken veel filmpjes en foto’s van dit geweldige schouwspel. Dan komt vanuit zee plots een zeeleeuw het strand op. De pinguïns vluchten met z’n allen de bergen op. Prachtig om te zien én te horen. (Zie video). Vanuit de observatiepost komen de pinguïns zelfs tot op 1 meter afstand. Donna vertelt dat het vandaag een uitzonderlijke dag is met zoveel pinguïns en zeeleeuwen. Dit had ze dit seizoen nog niet meegemaakt. Lucky us 👍🏼. Als we terug richting bus lopen komen we de andere groep met Steve en de Chinezen weer tegen. We lopen vervolgens nog naar een andere plek waar de Nieuw Zeelandse Pels Zeehonden verblijven. We komen weer op een mooi stuk natuur en ook hier lopen we naar een observatiepost. Beneden ons op de rotsen krioelt het van de zeehonden. Je weet niet waar je moet kijken. Spelende zeehondjes in waterpoeltjes, vechtende zeehonden, slapende zeehonden, zogende zeehonden… in één woord GE-WEL-DIG. Na een half uur genieten komt er een eind aan de tour. We worden netjes bij ons motel afgezet en genieten nog lang na, ook al is het al 22:00 uur. 

Morgen gaan we via “the Catlins” naar het zuidelijkste puntje van het vaste land van Nieuw Zeeland, Bluff.